Palestina vroeger en nu
Palestina vroeger
Vroeger was Palestina een welvarend land met sterke industrie en economie, met export tot in Europese havens. Er waren universiteiten, uitgeverijen, banken en fabrieken, een uitgebreid spoornetwerk, enz.
Er was een hoog cultureel leven dat tot uiting kwam in liederen, dans, poëzie en literatuur, zelfs in het eten van elke dag!
Tijdens de oorlog van 1948-1949 werden tussen de 750 000 en 900 000 (al naar gelang de bron) Palestijnen verjaagd uit hun huizen, dorpen en steden. Ze werden vluchtelingen, die tot vandaag niet mogen terugkeren naar hun vaderland en ook nooit één cent schadevergoeding hebben gekregen.
Daarnaast zijn er ook 160 000 interne vluchtelingen. Die zijn wel uit hun huis gezet, maar niet uit hun vaderland. Zij mogen ook niet terugkeren naar hun dorp, ook al staat het dorp er nog en ook resten van hun huizen, zoals in Bir’am.
531 Palestijnse dorpen en 11 steden/stadswijken werden aangevallen en verwoest. Hierop bouwde Israël nieuwe dorpen en steden en werd de Arabische naam vervangen door een Hebreeuwse.
Het is een zeer groot trauma dat gegrift blijft in het collectieve geheugen van het Palestijnse volk.
Al vanaf de jaren vijftig worden er leugens en desinformatie verspreid over het ontstaan van de Palestijnse tragedie.
Deze desinformatie en propaganda wordt verspreid door de zionistische lobby. Zionisme wil een zuiver joodse staat met zoveel mogelijk land, maar met zo weinig mogelijk Palestijnen. Niet alle Israëli’s of joden (wereldwijd) staan achter het zionisme. Het Israëlisch beleid wordt nog steeds bepaald door het zionisme. De desinformatie over het ontstaan van Israël is heel subtiel doorgedrongen in de westerse wereld, zelfs in ons onderwijs, en wordt als de ‘waarheid’ aanvaard!
Voorbeelden van desinformatie zijn: ‘de Verenigde Naties hebben Israël opgericht’. Of ‘de staat Israël bestaat sinds 15 mei 1948’, terwijl die pas in mei 1949 door de VN werd erkend. Op 15 mei 1948 hadden de zionisten amper 13% van het historische Palestina onder hun controle, terwijl de staat Israël nu 78% van het historische Palestina beslaat. Om historisch correct te zijn, kan je niet zeggen dat Israël bestaat van 15 mei 1948.
Ondanks vele inspanningen, blijven zelfs journalisten die desinformatie herhalen, keer op keer opnieuw. Een analyse van leerboeken in 1996 toonde aan dat in leerboeken in Vlaanderen deze desinformatie aanwezig was. Het werd ook niet overal rechtgezet.
Palestina nu
Sinds 1967 bezet Israël de Gazastrook en de Westbank, inclusief Oost-Jeruzalem van het historische Palestina (dit zijn de zogenaamde ‘Bezette Palestijnse Gebieden’) en ook de Golanhoogte van Syrië.
Sinds 1967, dus al meer dan 54 jaar, leven de Palestijnen in de bezette gebieden onder een zware militaire bezetting met onvoorstelbare mensenrechtenschendingen, die al even lang duren.
-
Hun gronden worden dagelijks gestolen, waardoor het gebied waar ze proberen te overleven, elke dag krimpt: zie het kaartje hierboven.
Het stelen van deze gronden gebeurt onder toezicht van het leger of gewapende milities, waarbij de getroffen families machteloos mogen toekijken.
-
Op de gestolen gronden worden kolonies, joodse dorpen en steden, gebouwd, enkel voor joden.
-
De Palestijnse bevolking groeit op natuurlijke wijze en kinderen, die een eigen huis willen, krijgen geen toelating om dit te bouwen op hun eigen gronden. Heel regelmatig worden deze huizen dan afgebroken of opgeblazen door het leger, wegens geen toelating…
-
Palestijnen mogen niet protesteren, ook niet vreedzaam. Je kan neergeschoten worden of jarenlang in de gevangenis terecht komen. Actieve mensen worden vaak in administratieve hechtenis geplaatst (zonder aanklacht of vorm van proces), welke dan regelmatig om de 6 maanden wordt verlengd. Politieke gevangenen worden vaak gemarteld bij het verhoor. In Israël is er een wet die foltering toestaat.
5.
Kinderen zijn helemaal niet veilig in de bezette
gebieden, ze zijn een middel geworden om het verzet van de ouders te breken.
Zo zitten er continu minstens 200-300 kinderen in Israëlische gevangenissen, wat trauma’s veroorzaakt voor de rest van hun leven, bij de kinderen zelf, maar ook bij de ouders die hen niet konden beschermen.
6.
7.
Mensen die gewoon proberen te overleven in deze moeilijke situatie wordt het leven elke dag meer bemoeilijkt. Permanente checkpoints zetten de mensen onder druk en stress zodat ze zich nog amper durven verplaatsen.
Boeren die hun gronden proberen te verdedigen, worden regelmatig aangevallen door fanatieke kolonisten tijdens de oogst. Vele plantages worden vernield door het leger, zodat zij hun inkomen verliezen. De armoede stijgt dan ook dagelijks onder de gewone bevolking.
8.
De Gazastrook is al sinds 2007 onder een volledige blokkade, eigenlijk is het een open gevangenis geworden.
Tijdens deze periode hebben de mensen al 3 aanvallen moeten ondergaan, waarbij ze beschoten werden vanuit de zee, lucht en land. Burgers werden gebombardeerd, er werden zelfs fosforbommen gebruikt. De grenzen waren volledig toe, de Palestijnen konden zelfs niet vluchten…
9.
Israël controleert de grenzen, wat betekent dat je niet zomaar iets kan in- of uitvoeren. Dat geldt voor landbouwproducten, maar ook voor machines of onderdelen van machines, zelfs vaccins tegen het coronavirus.
10.
Zogenaamde vredesonderhandelingen hebben ertoe geleid dat de 22% van het historische Palestina, dat overbleef na de etnische zuivering van 1948-1949, met de dag krimpt door de verdere diefstal van de Palestijnse gronden. Daarop worden kolonies gebouwd, enkel voor joden en verbonden met apartheidswegen, meestal enkel voor kolonisten en Israëli’s.
Hopen op een tweestatenoplossing voor vrede tussen Israëli’s en Palestijnen is aldus reeds lang achterhaald, want de feiten aan de grond zijn duidelijk. Een Palestijnse staat in van elkaar afgesloten woongebieden kan nooit functioneren als een ‘staat’. Israël controleert de hele Westbank, ze valt regelmatig binnen in de gebieden, welke zogenaamd onder Palestijns bestuur staan.
11.
Het Apartheidsregime dat uitgebouwd wordt in Israël en de Bezette Gebieden wordt nu veel zichtbaarder met de Apartheidsmuur, waarbij vruchtbare landbouwgebieden, waterbronnen, en kolonies de facto worden geannexeerd bij Israël.
12.
Aan de basis van het Israëlisch beleid ligt het zionisme, dat een zuiver joodse staat wilde van bij het ontstaan van het zionisme, van bij het ontstaan van Israël, alsook vandaag nog. Dat wordt op subtiele wijze verzwegen, want men spreekt van de enige democratie in het Midden-Oosten. Het zionisme werd al heel vroeg in de VN bestempeld als racisme met de resolutie 3379 van de Algemene Vergadering op 10-11-1975. Deze besluit dat zionisme “een vorm is van racisme en van discriminatie op grond van ras”. Deze resolutie werd, onder Amerikaanse druk, na de Golfoorlog herroepen door de Algemene Vergadering. Maar het is niet omdat de VN een resolutie intrekt dat de kern van het zionisme veranderd is, het is en blijft racisme.
13.
Op subtiele wijze wordt de Israëlische politiek verdedigd in de media. De woordvoerder van de bezetter mag altijd zijn visie uitleggen en wordt meestal overgenomen door onze journalisten.
14.
De bezetting blijft voortduren, ook al heeft de VN met tientallen resoluties deze veroordeeld, zelfs in de Veiligheidsraad. Maar Israël heeft nog nooit één VN-resolutie uitgevoerd. De lidstaten van de VN, waaronder België, zetten Israël niet onder druk om de resoluties uit te voeren en zo tot vrede te doen bewegen. Integendeel, alle westerse landen hebben diplomatieke betrekkingen met Israël en handelsakkoorden. Eigenbelang van de westerse politici is belangrijker dan de mensenrechten. Zelfs de Europese Unie, die zegt dat de mensenrechten essentieel belangrijk zijn, ondersteunt dit gezegde helemaal niet met daden.
De tragiek van Palestina is dat de mensenrechtenschendingen, het racisme en de apartheid door Israël kan blijven doorgaan met de steun van de westerse landen. Inclusief onze regeringen, onze gezagdragers, onze bedrijven, onze organisaties en zo ook onze mensen medeplichtig maken aan het onrecht dat de Palestijnen wordt aangedaan.
Israël wordt in het westen beschouwd als een ‘normaal’ land, maar niets is minder waar. Belangrijk is je blijven te informeren en je burgerlijke verantwoordelijkheid op te nemen om tegen onrecht te strijden op een geweldloze manier.
Meer informatie: www.palestinasolidariteit.be